Precies een jaar geleden stond ik zonder goede voorbereiding aan de start van de Damloop by night. Gelukkig ‘maar’ 8 kilometer dacht ik bij mezelf. Op karakter zei ik bij aankomst in Zaandam tegen mezelf. Mijn moeder, die ook meedeed en met gemak wekelijks 10 km uit der mouw schut, zag mijn bekkie met de seconde meer vertrekken. Ik had zo geen zin haha! Wel herkenbaar toch? Vlak voor de start haalde ze iets uit der zak. Een klein goud glimmend blokje. “Neem dit maar, krijg je energie van”. Ik keek haar een paar seconde verbaasd aan maar stopte, het witte blokje wat ik uit het glimmende papiertje haalde, gehoorzaam in mijn mond.
Dit was mijn eerste ervaring met First Energy Gum. Het deed me qua smaak een beetje denken aan de hubba bubba kauwgom van vroeger. Die kennen jullie nog wel toch? Ik ben zelf niet zo’n voorstander van alle pre-workout poedertjes en drankjes. Het ene na t andere shotje of scoopje zie ik her end er voorbij komen, maar zelf heb ik het nog nooit gebruikt. Ook met een blikje redbull ofzo maak je mij niet blij. Niet alleen vanwege de TE zoete smaak, maar meer ook om de bende die er in zit en bergen calorieën per slok.
Een kauwgom die een positief energie effect geeft, maar zonder hoog aantal calorieën en andere chemische troep, is in mijn ogen een goede oplossing. En nu denk je misschien waarom zeg je oplossing? Hoezo? Waarvoor? Een oplossing voor die dagen wanneer je na een lange drukke dag werken eigenlijk liever op de bank ploft in plaats van je nog even uitsloven in de sportschool. Of wanneer je met lood in je schoenen aan de start van de Damloop staat bijvoorbeeld haha…
Bij de Damloop vorig jaar merkte ik na de eerste kilometers echt wel een verschil in energieniveau na. Ik ging niet stuiteren of harder rennen, maar ik merkte wel dat de werking van de kauwgom ervoor zorgde dat ik in ieder geval met meer gemak en positiviteit liep. De cafeïne in de kauwgom zorgde ervoor dat ik scherper werd. Dat luie gevoel wat ik aan de start had verdween geleidelijk en maakte plaats voor een gezonde dosis energie.
Afgelopen woensdag was ik op uitnodiging bij FIRST en heb ik samen met Mark Tuitert (Olympisch kampioen 1500 m schaatsen) een ochtendje getraind. Hij is één van de oprichters en het gezicht van FIRST. In mijn post zei ik het al dat ik tijdens de training een eigen deadlift PR van 110 kg heb neergezet. Ik ga echt niet zeggen dat het makkelijk was, want het moest echt uit mijn tenen komen, maar kom op als ik dan met Mark train laat ik me niet kennen haha… En dus ging ik de uitdaging aan.
Na 50 en 70 kg verhoogde we de bar naar 90 kg. Op dat moment besefte ik dat dit het gewicht was wat ik 3,5 jaar geleden woog, meer zelfs 94kg. Kon ik de oude IK optillen? Onder toeziend oog van Mark, Wim (medeoprichter) en mijn moeder mislukte de eerste poging. De stang gleed uit mijn bezweten handjes en de zwaartekracht werd me de baas. Met behulp van Mark zijn lifting strips (leren banden die je om je handen en de stang bevestigd voor meer grip) lukte het bij de 2e poging om de 90 kg (de oude Maxime) omhoog te tillen. De keuze was dan ook snel gemaakt toen Mark mij uitdaagde 110 kg te proberen. Ik zag de blik op mijn moeder gezicht van waar begint ze aan haha.
Met de kauwgom nog in mijn mond, pakte ik de bar vast, haalde een paar keer diep adem en hoorde de aanmoedigende woorden en kreten van Mark. In 3,2,1… BAM! En geen bam als in een boem stang op de grond en Maxime in de kreukel. Nee een BAM van ‘Yes I did it”! De kauwgom gaf niet alleen dat beetje extra power om die 110 kg te liften, maar heeft er denk ik ook voor gezorgd dat mijn gebit nog heel is met die kaken steevast op elkaar geperst door het kracht zetten.
Een schaatser heeft sterke benen dacht ik, niet wetende dat de armen echt niet onder doen haha.. Met veel bluf daagde ik Mark uit voor een push up challenge. Na 40 push ups vonden mijn armen het genoeg en moest ik me gewonnen geven grrr… Met een brede glimlach stond Mark met gemak op en begon al over de volgende oefening. Ik was nog aan het bijkomen van de verzuring van letterlijk elke spier in mijn arm, maar lachte die pijn heel nonchalant weg. Al zeg ik het zelf!
Onze Wim was er ondertussen ook nog gezellig en riep heel leuk “Max kan de handstand”. Nou uh correctie Max doet heel hard haar best om de handstand te kunnen he.. Maar ik laat me natuurlijk niet kennen en daar ging ik in het midden van iedereen staan om mijn kunsten te tonen. Misschien denk je het al, zie je het aankomen… Ik kan je vertellen (en er zijn beelden van helaas haha) het gebeurde ook. Nog geen seconde waren mijn handen op de grond en benen in de lucht toen ik als een kaartenpakhuis in elkaar stortte en op een allerminst charmante manier op de grond terecht kwam. Iedereen lag uiteraard blauw van het lachen. En ik had het zelf kunnen weten dat dit fout zou gaan, want me armen waren gewoon leeg en deze enthousiasteling wil dan gewoon nog “ff” de handstand gaan doen.
De challenges, de grapjes en mijn charmante duikeling bracht wel de nodige gezelligheid met zich mee wat denk ik op de beelden ook wel terug te zien is. Een mooi voorbeeld van het plezier wat je kunt hebben met een beetje bewegen. Ik krijg vaak de vraag “Hoe hou je het vol om zoveel te trainen?”. Ja, vooral omdat ik er heel veel plezier in heb. Maar ook ik heb van die dagen dat ik even minder zin heb, of minder energie. En op dat soort momenten neem ik een First Energy Gum en krijg ik toch even die (gezonde) boost om te knallen.
.png)