We kunnen er niet meer zonder, Instagram. Bijna iedereen heeft het, deelt dagelijks zijn hele leven met de wereld en sommige verdienen er zelfs hun geld mee. De hashtags vliegen om je oren, bedrijven haken met influencer marketing slim in op dit populaire platform en iedereen is een #supermodel. Instagram kan je veel mooie dingen brengen zoals nieuwe vrienden, zelfvertrouwen, gratis producten, maar achter alle zoetsappige complimentjes en overdosis inspiratie zit ook een keerzijde.
Ik wil geen negatief verhaal neerzetten over Instagram of dit blog als een klaagmuur gebruiken, maar ook aan het gebruik van Instagram zitten 2 kanten. In 2015 startte ik mijn Instagram account om mijn afvalstrijd bij te kunnen houden. Het begon voor mij totaal niet om “bekend” te worden op Insta, maar meer als stok achter de deur om af te vallen. Ik dacht als ik dit ga posten dan moet ik ook de verandering laten zien van mijn lichaam en dat motiveerde mij om er 200% voor te gaan. We zijn nu vier jaar, 17.000 volgers en meer dan 1100 foto’s later. Trots ben ik zeker, maar de afgelopen 4 jaar heb ik de nodige Insta-ups & downs gehad.
Ook al zeggen veel van niet het aantal likes op je foto is toch wel de voornaamste vorm van erkenning dat je het goed, mooi, leuk doet en bent tegenwoordig. De drang naar meer likes kan een behoorlijke invloed hebben op je “offline” leven. Iedereen is opzoek naar de bevestiging dat je het goed doet en er mooi uitziet. Ik zag dit de afgelopen jaren op Instagram dan ook snel extremer worden met de welbekende #bilselfies, ontelbare bikinifoto’s en zelfs van een beetje softporno kijkt niemand meer van op. Toch vind ik dat je goed bewust moet zijn met wat je post en je beseft wie het allemaal kan zien; je collega’s, baas, kinderen, vriendjes van je kinderen en (schoon)familie. Ik oordeel niemand, maar in mijn ogen mag het allemaal wat minder.
Ik denk ook dat je online Insta-leven veel invloed heeft op je echte (offline) leven. De aandacht, de nieuwe contacten en aan een bepaalde verwachting moeten voldoen veranderen je gewoon. Dat kan niemand ontkennen toch? Wat ik zelf heb meegemaakt en nu ook weer om me heen zie gebeuren is dat veel vallen voor die aandacht. Op Instagram vliegen de complimenten om je oren en een beetje flirten is dan ook nog nooit zo simpel geweest. Ik heb me laten vertellen dat het over en weer like en elkaar daarna volgen een vorm van flirten is, de digitale knipoog die je uit de kroeg kent.
Het gras lijkt groener aan de overkant, je gaat twijfelen aan je eigen leven/relatie en voor je het weet gooi je het roer om. En pas op het moment dat je beseft dat alles niet zo is gelopen als je voor ogen had, mis je je oude leventje.
Een ander voorbeeld is dat je de wereld niet meer door je eigen ogen ziet, maar slecht nog door het scherm van je telefoon. Elke stap die je neemt wordt gefilmd, elk moment moet worden gedeeld en elke grap moet je dubbel vertellen omdat hij ook op camera moet staan. Hoewel het natuurlijk ook voor veel komische en mooie momenten zorgt wordt de druk steeds hoger. Elke dag moeten nadenken over wat je gaat posten, steeds nieuwe spullen kopen om mee te gaan met de trends en het moet ook steeds mooier en mooier #allesvoordelikes.
Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat het even een cirkel is die je moet doorbreken. Instagram kan een hele positieve invloed hebben op je leven als je weet wat je doel is en je realiseert dat het ook maar gewoon een platform is. Sinds ik het puur alleen gebruik om mijn bedrijf op te zetten en andere te motiveren heb ik zoveel meer rust. Ik geniet veel meer van het leven en kan zeggen dat ik nu gelukkiger ben. Gelukkiger dan in de periode dat ik elke seconde deelde, mezelf wilde bewijzen aan “vreemden” en mijn geluk liet afhangen van de populariteit van een post of het aantal volgers.
Mijn boodschap aan alle Instagrammers…. Geniet van de online aandacht, maar leef voor het offline geluk!
.png)